لا

(( تاکسی ))
       آن شب تاریک تر از شبهای دیگر بود . ساکت تر بود . سر دتر بود . سفیدی برف در سیاهی آسمان شب جلوه میکرد تنها برف بود که بر پیاده روهای خیابان می نشست ، تاکسی اما مهمان هم نبود، تاکسی که چه عرض کنم به قول بچه ها لگنی بود ، که تنها مایه ی نان آوری خانه مان بود. مگر همین پیکان قراضه رفیق ما می شد و درد و دلهای شبانه روزی مرا در دل جای . میداد . آن روز اما کسی مهمانش نشده بود. توشه ای هم برای من نداشت . دائم در فکر دختر بیمارم که در بیمارستان علیل و مریض افتاده بود و نیاز به یک معجزه داشت بودم . مادرش هم بر بالینش  خواب خوراک نداشت و اما من بودم و پولی که از زیر سنگ هم اگر شده باید جور می کردم.

ایین