لا

زن ها و مردها در روابط زناشویی خود باید به شدت به این دو مهم پای بند باشند :

مردها از زنان غرغرو متنفرند. بعضی از زن ها زبانشان چون نیش عقرب مایه تخریب مرد است. زنان از مردهای داد و فریاد زن، فحاش و منت گذار متنفرند. اگر این صفت ها در روابط همسری پیدا شود، روابط عاشقانه تبدیل به روابط دشمنانه می گردد. آنان همدیگر را درک نمی کنند و زندگی به سردی گرایش پیدا می کند.

این جملات چه از زن شنیده شود و چه از مرد، شکننده است :
1 - ما هیچوقت بیرون نمی رویم.
2 - همه به من بی محلی می کنند.
3 - می خواهم همه چیزرا فراموش کنم.
4 - خیلی خسته ام، هیچ کار نمی توانم بکنم.
5 - خانه همیشه کثیف است.
6 - هیچ کس دیگر حرف مرا گوش نمی دهد.
7 - من در این خانه ارزشی ندارم، فقط یک کارگرم.
8 - دیگر دوستم نداری.
9 - من که از تو خیری ندیدم.
10 - تو گولم زدی، خواستگاران زیادی داشتم.
11 - حرف هایت برای من دیگر ارزشی ندارد.
12 - زن زیاد است، از تو بترها هم وجود دارد.
13 - نمی خواهی برو طلاقت را بگیر.
14 - حوصله ات را ندارم.
15 - من طلاق می خواهم، از تو متتنفرم.
16 - در خانه پدرت به تو چیزی یاد ندادن.
17 - عجب آدم زبان نفهمی هستی.
18 - خرت که از پل گذشت، دیگر ما را آدم به حساب نیاوردی.
19 - تو هیچی نداشتی، من تو را به اینجا رساندم.
20 - حیف خوبی، حیف از این همه زحمت و تلاش، تو لیاقت نداری، لیاقت تو همین است.

این سخنان مانند ویروسی می ماند که از زبان جاری می شود و روح طرف مقابل را تخریب می کند و اگر اینها مداوم تکرار شود، روابط زن و شوهر روز به روز به سردی می گراید و اگر جواب داده شود و طرف مقابل با او به ستیزه درآید، صحنه نزاع و دشمنی به وجود می آید.

بگو مگوهای تخریبی، هر روز بر سر هم داد و فریاد کردن، منت نهادن و مسخره کردن، در جمع هتک حرمت کردن و شخصیت یکدیگر را نشانه گرفتن، انسان را از زندگی عاشقانه خارج می کند و به زندگی فرسایشی و روزمرگی گرفتار می کند. این سخنان باعث می شود که روی اعصاب یکدیگر راه برویم، پس بیاییم از به زبان آوردن این کلمات پرهیز کنیم.

[شما هم اگر نمونه هایی مانند این جملات می دانید، لطفا بیان کنید]

ایین